انرژی؛ موضوعی که می‌رود به یک فاجعه ملی تبدیل شود
سومین کنفرانس رویکردهای نوین در نگهداشت انرژی (ETEC)
با شعار «نگهداشت انرژی و ضرورت هدفمندی یارنه‌ها»
۱۲-۱۱ اسفند ۹۲
کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران
در اسفند ماه سالی که گذشت، تعدادی از مسئولان زیر یک سقف گرد آمدند تا برای سومین بار به مبحث حیاتی انرژی بنگرند. شاید این سوال به ذهن‌ها خطور کند که سومین بار برای موضوعی با این درجه از اهمیت بسیار کم نیست؟! بله، کاملاً صحیح است. اما چاره چیست؟ همین شروع، خود می‌تواند نویدبخش آینده‌ای روشن‌تر باشد.
این گردهمایی با هدف هم‌افزایی دانشگاه، دولت و صنعت برگزار گردید و برگزارکنندگان کنفرانس، مرکز علم و فناوری دانشگاه تهران و کنفدراسیون صنعت ایران بودند. همچنین کارگروهی از طرف معاونت پژوهشی وزارت نفت تشکیل شد تا دستاوردهای شورای انرژی‌های کارآمد را در این کنفرانس ارائه نماید.
همچنین در این کنگره بین‌المللی، دانشگاهیان و دست‌اندرکاران بخش‌های مختلف اقتصادی و سیاسی دیدگاه‌های خود را با ارائه مقاله نیز مطرح کردند.
از سخنرانان اصلی این کفنرانس مهندس ترکان، مشاور رئیس‌جمهور بود که به گفته خود به درد عظیم ملی پرداخت و چنین بیان کرد: صحبت درباره یک نگرانی بزرگ در حوزه انرژی است. برخی ارقام در این زمینه شاید تکراری باشد، اما تکرار آن بی‌ضرر است. طبق آمار همکاران ما در وزارت نفت، مصرف انرژی سالانه در کشور حدود یک میلیارد و ۸۰۰ میلیون بشکه نفت در سال است. بنابراین بیشتر انرژی تولیدی، مصرف شده و به تولید ثروت نمی‌انجامد.
وی در ادامه دیدگاه خود را برای حل این بحران مطرح نمود: قانونی که توانایی اصلاح این شرایط را دارد، قانون هدفمندی یارانه است. اما به صورتی که در ابتدا قرار بود اجرا شود. چرا که قرار بر این بود که ۵۰ درصد درآمد حاصل از اصلاح مصرف انرژی، به عنوان یارانه نقدی، به خانواده‌ها ارائه شود و ۵۰ درصد مابقی نیز صرف عمران و سازندگی شود؛ اما در عمل۱۵۰ درصد به خانواده‌ها تحویل شد!!! در واقع درآمد حاصل از این اصلاح ۲۸ میلیارد تومان است و میزان پرداختی به خانواده‌ها ۴۳ میلیارد تومان!
در این کنفرانس چند پانل تخصصی نیز برگزار گردید که با استقبال مخاطبان روبه‌رو شد. در یکی از این پانل‌ها مهندس سیفی، ریاست شرکت بهینه‌سازی مصرف سوخت به میزان بسیار بالای گاز امسال کشور اشاره نمود و گفت: مصرف گاز امسال ایران، به اندازه کل اتحادیه اروپا بود!!! پیشنهاد وی برای کاستن از این فاجعه، رفتن به سمت انرژی‌های خدادادی و مناسب محیط‌زیست مانند خورشیدی، ژئوترمال و … بود.
میهمانان کنفرانس، در ادامه شاهد سخنرانی ریاست کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی و صنعت و معدن ایران بودند.
دکتر شمس اردکانی، حرف‌های زیادی برای گفتن داشت؛ به موضوع تولید ملی اشاره کرد و اینکه چطور می‌توان صنعت را تولیدگر کرد. به معضل واردات اجناس ارزان‌قیمت و در نتیجه عدم توان رقابت تولیدکنندگان داخلی پرداخت و عنوان نمود که بایستی تقاضای مؤثر را برای تولیدات داخلی با رتبه انرژی مطلوب بالا ببریم.
طبق گفته دکتر شمس، اگر در مصرف انرژی صرفه‌جویی شود، ۸۰ میلیارد دلار صادرات در سال خواهیم داشت، اما فقط با اصلاح رفتار مصرف‌کننده نمی‌توان صرفه‌جویی بارزی انجام داد، بلکه اصلاح فناوری لازم است؛ اصلاح نظام معماری ساختمان و تاسیسات ساختمان، افزایش راندمان نیروگاه‌ها و بهینه کردن سامانه انتقال و توزیع و …
وی عقیده داشت بخش دولتی و خصوصی، هر دو به یک سو می نگرند و برای رسیدن به اهدافشان، راهی وجود ندارد جز اینکه با هم مسائل را بررسی و حل نمایند.
در ادامه دکتر گلچین به ایراد سخنانی در رابطه با مبحث توسعه پایدار مبادرت نمود و گفت: توسعه یک اتفاق آنی نیست و قانون تدریج بر آن حاکم است. وی خاطرنشان کرد: یک رأس توسعه عاملان و فعالان بخش اقتصادی، رأس دیگر نهادهای علمی و رأس دیگر بخش دولتی و حاکمیت است؛ این سه رأس مثلث توسعه باید نگاهشان به هم باشد و ارتباط مؤثری با هم داشته باشند تا بنای توسعه پایدار نهاده شود.
گلچین در رابطه با هدررفت انرژی در یک ساختمان چنین بیان کرد: در تاسیسات یک ساختمان به موتورخانه که بخش گرمایش را به عهده دارد نیاز است، اما اگر معماری ساختمان اصولی و صحیح باشد، هیچ نیازی به سردکننده نیست و با تهویه طبیعی می‌توان بخشی از سال را از سر گذراند. البته این به شرطی است که سازندگان، طراحان و ناظران ساختمان همت کرده و به میدان بیایند تا با اصلاح فناوری، مصرف لجام‌گسیخته انرژی در بخش ساختمان کنترل شود و همین‌طور در صنایع مختلف.
طبق گفته وی، باید حرکتی جدی را در سال ۹۳ شروع کرد تا برای مصرف انرژی راهکاری مؤثر اندیشیده شود و به مرحله اجرا درآید.
ما نیز امیدواریم هر چه زودتر شاهد این رویداد باشیم و به قول دکتر شمس اردکانی، خردورزی نموده و از هدرسوزی جلوگیری نماییم.
قرار بر این ۵۰ درصد درآمد حاصل از اصلاح مصرف انرژی، به عنوان یارانه نقدی، به خانواده‌ها ارائه شود و ۵۰ درصد مابقی نیز صرف عمران و سازندگی شود؛ اما در عمل۱۵۰ درصد به خانواده‌ها تحویل شد!!!
حضور ماهنامه